Het is weer tijd dat we massaal over onze goede voornemens gaan praten over het algemeen houden de meesten het maar een maand vol en dan vallen ze weer in hun oude patronen. Mijn voornemen is al jaren dat ik een instrument wil leren spelen. Ik schaf vervolgens alle troep aan en ben ook echt ijverig elke avond aan het oefenen. In het begin lukt het ook meestal best aardig. Ik heb in 20 jaar tijd al 20 x au claire de la lune, o when the saints en mary had a little lamb leren spelen. Als ik het van de positieve kant bekijk ben ik dus al 20 jaar een ervaren beginner. Als 13 jarig puber ventje wilde ik mijn held Slash worden. Ik was geobsedeerd door mijn helden ik wilde ook in mijn boxershort over het podium heen rennen maar helaas dat is het nooit geworden. Ik wilde het eigenlijk nooit echt en als je iet niet echt wil gaat het je nooit lukken. Alleen als je iets echt wil gaat het je lukken. Wil je minder drinken maar drink je naar 3 weken weer elke dag een glaasje wijn dan wil je het niet echt. Steek je naar twee weken weer een sigaret op dan wil je het niet echt. Wil je gezonder gaan leven maar naar twee weken ligt de zak chips weer elke avond op tafel dan wil je het niet echt. 

Dit word mijn laatste blog althans voor dit jaar dus jullie zijn nog niet van mij af. Het was een mentale rollercoaster en misschien wel mijn kutste jaar ooit,sorry voor mijn taalgebruik maar ik ga mezelf nu niet anders voordoen dan hoe ik ben. Niet dat ik in het dagelijkse leven plat en ordinair ben maar met uitdrukkingen hou ik ervan om ze hard uit te spreken en woorden te gebruiken die lekker over mijn tong rollen. Ik had het gevoel dat de python niet stopte en net voordat ik uit wilde stappen er weer bagger en vervelend nieuws kwam. Waarom moet nou potjandriedubbeltjes alles tegelijk komen zo hou ik het toch nog een beetje beschaafd. Het antwoord is denk ik, je kan het maar gehad hebben heel simpel niet uitsmeren over een jaar maar lekker in één maand. Ik ga er vervolgens met lachen,humor en zelfspot mee om, dat werkt voor mij het best althans voor naar de buitenwereld dan. Want achter die clown zat een droevig gezicht om maar even in muziek klassiekers te spreken.

Hey Lifevita lezers,

11-11-2020 (het gekkengetal) was de dag 2 jaar geleden dat ik mezelf ziek meldt bij mijn ondertussen oude werkgever. Ik voelde mezelf op en het lukte mij niet meer om mezelf op te laden. Door jaren mijn klachten te negeren en weg te lachen was dat de dag dat ik tegen mezelf zei er moet wat gaan veranderen anders hou ik het niet meer vol. Ik ben toen naar de huisarts gegaan en ik ben in contact gekomen met Hersenz. Bij deze organisatie ben ik gaan leren wat de impact is van mijn NAH. Ik ben gaan leren over levend verlies,hoe ik betere grip op mijn energie kan krijgen, hoe ik mijn denken en doen zelf kan beïnvloeden en ik heb via PMT deze lessen ook dit in praktijk kunnen uitvoeren. Maar één van de grootste lessen was toch wel het accepteren er van.

Soms staat je leven ineens op zijn kop en zou je willen dat je de tijd even door kunt spoelen naar een periode die weer leuker is, maar helaas dat gaat niet. Er zit dus niks anders op dan een klote tijd te doorleven. In het begin trek ik mezelf terug en wil ik niks meer, mijn maag krijgt zo een grote knoop dat iemand op crashdieet er jaloers van word. Johan Cruyff zal zeggen elk nadeel heeft zijn voordeel en dat klopt, ik had het slechter kunnen treffen en mezelf helemaal ram vol met vette meuk kunnen proppen, dan is zo een knoop achteraf niet zo heel vervelend.