Werk aan jezelf

''Pak alle hulp aan''

Beste lezers van Lifevita,

Ik merk op dat veel jongvolwassenen tussen de 18 en 35 jaar vaak geen therapie volgen voor hun NAH letsel. Hoewel de meesten wel het revalidatietraject doorlopen, stopt het daar vaak. Maar juist na deze fase gaat het vaak mis bij veel jongvolwassenen, vooral bij mensen die geen zichtbare schade hebben maar wel veel last ondervinden van niet-zichtbare schade. Ik denk dat dit voornamelijk te maken heeft met het vermijden van confrontatie met wat je hebt, en proberen mee te gaan met het patroon van familie, vrienden, kennissen en collega's. Dat is begrijpelijk, want hoe moeilijk is het om op je werk bijvoorbeeld te vertellen dat je problemen hebt zoals prikkelgevoeligheid, concentratieproblemen of andere problemen die voortkomen uit je NAH? Veel mensen houden liever hun mond en blijven doorgaan totdat ze niet meer kunnen, totdat hun hoofd volledig overbelast is. Ik was zelf ook zo en dacht alleen maar aan mijn hypotheek betalen, auto, rekeningen en allerlei andere dingen,NAH kun je daar niet bij gebruiken. Ik had enorm last van de druk dat als ze zouden weten waar ik écht last van heb, ze liever iemand anders zouden willen hebben zonder die problemen. Dus was het voor mij het makkelijkst om zo lang mogelijk door te gaan. Maar ook de druk die je kunt voelen als al je vrienden bijvoorbeeld uitgaan en genieten van festivals, feestjes, vakanties of andere activiteiten kan erg naar aanvoelen. In het begin waren kleine flesjes Red Label mijn beste vriend, ik dronk er 3 voordat ik ergens heen ging en voelde me rustiger worden. Alleen was ik de dagen daarna compleet uitgeput en overprikkeld, dus dat is niet de juiste oplossing.

Door een goede behandeling heb ik geleerd om beter om te gaan met onverwachte en drukke situaties. Het is ontzettend belangrijk om te begrijpen hoe je hersenen werken en wat de schade voor jou heeft veroorzaakt. Misschien denk je bijvoorbeeld dat je geheugenproblemen hebt, terwijl het probleem eigenlijk bij je aandacht ligt. Als je dat weet, kun je erop inspelen en misschien werkt je geheugen dan veel beter dan je denkt. Of misschien denk je dat je nergens meer je aandacht bij kunt houden, terwijl het probleem is dat je te alert bent op alles om je heen. Als je dit weet, kun je veel dingen naar jouw hand zetten zodat je beter kunt focussen en meer controle hebt. Ieder hersenletsel is anders, maar door acceptatie en behandeling kun je ver komen.

Met mij gaat het nu gelukkig weer goed, maar daar heb ik hard voor moeten werken want uiteindelijk moet je het zelf doen. Ik heb echter wel af en toe last van paniek- en angstaanvallen. Ik krijg bijvoorbeeld paniek tijdens het kijken van Netflix, terwijl er geen horror of iets spannends op staat, ik heb het gevoel dat ik dan stik. Gelukkig weet ik nu dat ik niet echt kan stikken. Angstaanvallen komen vaak voor als ik 's nachts wakker word, maar gelukkig duren ze niet lang. Ik heb dan het gevoel dat ik niet weet waar ik ben en dat voelt angstig aan. Dit zijn geen specifieke klachten gerelateerd aan NAH, want veel mensen hebben wel iets dergelijks. Ik vind het echter belangrijk om erover te praten, want alleen op die manier kunnen we elkaar goed helpen door open en eerlijk te zijn.

Bedankt voor het lezen,

Eric

Door de Lifevita Facebook groep te gebruiken, kun je contact leggen met bijna 1000 mensen die ook te maken hebben met Niet-Aangeboren Hersenletsel (NAH). Op mijn Instagram account deel ik content die niet op de website geplaatst wordt. Als je het leuk vindt, kun je mij volgen en ik reageer altijd terug als je een vraag hebt. Klik op de icoontjes hieronder om verder te gaan.